Het verhaal van...
In het hospice verzorgen wij regelmatig de laatste zorg, nadat een bewoner is overleden. Vandaag mag ik samen met een kleindochter de laatste zorg verlenen aan een meneer. Tijdens deze laatste zorg komen er steeds meer kleinkinderen even kijken naar opa. En oma is…
Lees verder
Ringring … daar gaat m’n telefoon. Walther Kocken aan de andere kant van de lijn. Terstond wist ik dat Walther zou beginnen over het Hospice. Zijn aarzelende inleiding sloeg snel om in ‘we kennen elkaar en hebben elkaar nodig’. Kort…
Lees verder
We staan in ons hospice rondom het bed van onze jarige bewoonster uit volle borst te zingen. ‘Er is er één jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is zij.’ Ze vindt het hilarisch, schatert het uit, met…
Lees verder
Buiten schijnt de zon en ruik ik de geur van herfst. Binnen is het vandaag een dag vol contrasten. In één van de kamers wordt een 69- jarig huwelijk gevierd. De kamer is gevuld met kinderen en kleinkinderen. Prachtig om…
Lees verder
Meneer is vier en zestig jaar oud als hij bij ons een plekje in het hospice krijgt. Door een hersentumor is zijn rechterarm verlamd en bestaat de communicatie uit veelal gesloten vragen stellen. Het duurt enige tijd voor je een…
Lees verder
Het was in de begintijd van het hospice. Ik werd rond half vijf middags gebeld of ik even kon komen voor een ‘technisch probleem’. Bij aankomst zag ik meneer Kunst in bed liggen. Hij had een gezwel in zijn rug en kon vanwege de…
Lees verder
Mevrouw Andries rookte altijd. En mevrouw Andries had ook hele verhalen over haar ‘verkeringen’. Op een dag vroeg ze aan mij of ik ook verkering had. Ik vertelde haar dat ik geen verkering had en vervolgens overgoot ze me met vele goede adviezen. Uiteindelijk…
Lees verderGeef om het leven